My biggest giveaway prize win | Moja największa wygrana nagroda z giveaway'a
And other CS:GO tournaments I went to | I pozostałe turnieje CS:GO, na których byłem
In the previous post I told you about how I got into following professional CS scene and my memories from the PGL Major. Let’s pick up the story from where I have left it (I’ll get to the tale behind the title a little bit later on)…
Nevertheless, after the tournament in Kraków I was hooked into watching and playing CS:GO. I loved my Major experience so much that I dreamed about going for the next one in Boston, but costs and others’ schedules made that trip impossible. Instead, another (yet way smaller) opportunity arose. In January of 2018 the shopping centre dad was manager of in Kielce became a main sponsor of a small tournament held by & in the nearby technological park. It was played online in a system of a single-bracket elimination, with only the quartefinals and onwards were played as LAN matches. Due to small prize pool the tournament was attended by just the semi-professional and amateur squads, that being cause organizing that tournament was a huge leap into the unknown for both the technological park and the shopping mall. Dad was invited to watch it live and see some of the magic from behind the scenes. He asked at home who wanted to go and I was the only one interested, making it a trip for two.
The LAN part of the tournament was held in a small office in Kielce’s Technological Park. In the conference room there were two large desks with 5 PCs each for the teams currenly playing, while the other parts of that room had a small broadcasting station and an area separated by a media wall to hold the player interviews. There were three more rooms - the kitchen served as a cloakroom for the players and the other two office rooms were respectively a gaming room with BeatSaber game on PC and console and an exhibition place full of old TV’s, consoles and PCs (not every was working). I have spend that afternoon & evening playing and watching games, sitting next to the main operator of the broadcast. It was an awesome experience to see how even small events require tonns of preparations and gear to be streamed in good quality. The tournament was won by GROMClan, who beat Vex. e-Sport 3-2, and dad was invited to present the trophy and main prize - a symbolic check for 3000 zloty (~$880 in January of 2018) for the winners and another one for 1500 zloty (~$440 in January of 2018) for the runner-ups. The tournament’s MVP was awarded with a separate check for 500 zloty (~$146 in January of 2018). Some of the participants of the final eventually made it into professional scene within a few years.
Two months later we headed to IEM Katowice for the first time. With my dad and Antek we booked tickets for QF’s on Friday and the Grand Final on Sunday, leaving Saturday reserved for the grandpa’s birthday & nameday party in Dębica. We opted for early access without assigned seats (reservations of those were available only for people purchasing seats in the VIP zone). The Intel Extreme Masters Season [# of the edition] World Championship (final tournament) takes place in the capital of Upper Silesia since 2013, with the venue being the renowned Spodek arena.
Now it’s the time for a title story, which I initially told briefly commenting this newsletter by
:This your story reminded me of the first time I went with my dad and younger brother to IEM Katowice, which is the biggest e-sports event in Poland, hosting large-scale tournaments in various games, as well as expo with games and computer gear. It was in March of 2018 and we had early entrance tickets for Friday and Sunday (on Saturday we had to be on a family gathering) with access to the seats on the audience of CS:GO tournament in Spodek Arena, as well as possibility to get to the IEM EXPO, where there were scenes with smaller tournaments, computer gear manufacturers' stands and PC and console stations for attenders to play. On Friday we watched some play-off games in Spodek and wandered across the EXPO, where my brother won some PvP games in CS:GO and all of us entered the giveaway competition on Razer stand, which meant writing name on a card and putting it into the box, so that on Sunday they would draw participants of quiz that will determine the winners of their gaming gear. When we returned on Sunday it was announced there will be five quiz duels of three questions regarding Razer brand and esports, between two people drawn from the box. In the fifth one I was selected and battled for the Razer bag to carry laptops, which I won after narrowly edging out my opponent in the extra question. At first I was a bit disappointed, hoping to win computer gear, but given the bag was worth a lot of money and serves me to this day, I'm happy and lucky to get it the way I did.
When I told this story to Luke, my then extra-English tutor, I pronounced the brand’s name incorrectly, making him think I won a bag full of razors. That was a long and strong laugh we had.
The only thing I forgot telling that story on
was that the extra question was about 90s and 2000s cartoons. As for my opponent, he got few sets of clapping balloons, which he gave away throwing it into the crowd.On our first IEM we saw few unordinary people having time of their life. I remember there was this one guy who was a devout fan of FaZeClan. He was sitting in the last row of VIP sector and for most of the matches of that team he was just turning around to conduct the chanting support for his favourites. He ordered the side on his left to shout “FaZe” and the right side “Clan”, doing alternately on his command. We didn’t participate in that, as we didn’t want anybody to decide for us who to support. Another one was a cosplayer, who was pretending to be a terrorist from the Middle East, but his outfit was, well, poor at best.
That tournament’s Grand Final was one of the best showdowns in CS history, between FaZe Clan and Fnatic. Beginning at 5 p. m., it took all five maps in Bo5 match forcing us to leave before the fourth map had started, as on the next day I had my history competition. We were back home around midnight and I went to sleep around 1 am, after seeing the Swedes from Fnatic lift the trophy. The history competition went mediocre (I missed out on becoming “laureate”, earning only “finalist” status), but in hindsight I don’t think I could muster more knowledge than I did during it, even going to sleep in normal circumstances. I was studying every day for long hours ever since I was informed I got through the regional stage, and I heard I should relax for the last couple of hours before the final, so I did just that.
The next event we secured the tickets for were the playoff finals of Polska Liga Esportowa (Polish Esports League), which was held in Targi Kielce. It was way smaller than Katowice event, but still pretty big one for the Polish CS scene. The playoffs tournament was divided for the entire weekend of June 23rd-24th, 2018 - two semifinals on Saturday, the 3rd place match and grand final on Sunday. The scene and chairs for the public were in the warehouse hall, while the expo with gear producers’ stands and stations with consoles for the visitors to play were in the huge indoor corridor separating it from another warehouse hall with League of Legends finals. What surprised me the most was the lack of security guards or stewards, as nothing but a stripe of empty space separated the crowd from the players.
The final best of 3 maps match between Tomorrow.gg and AGO Esports was played in the evening and went on for a long time. It wasn’t a favorable scenario for us, as on the next day Antek and I were going for a hiking camp, but somehow we made it in time to catch some sleep and arrive for the bus on time the following morning. The match would’ve ended faster, but Tomorrow.gg lost eleven match-point rounds, winning the last map in the last one before the game would’ve reached overtime. When the first match point round was played, everybody from broadcast talent went to stream Tomorrow’s reaction for victory, despite the game still not being clinched. Somehow Antek snuck out there too and was about to witness their joy from as close as possible, but it wasn’t to be as he blocked the view for the camera and was a bit scolded by the operator.
With dad and Antek We went to IEM for the second time in 2019 and third in 2022, in both cases also buying early entrance tickets for Friday and Sunday, while keeping in mind the planned Katowice-Dębica-Katowice weekend formula. In 2019 it was also a Major Championship, making it bigger of a deal. It was the first time I participated in Pick ’Em Challenge, which was a competition for predicting who will advance to the group stage, through the playoffs and the eventual winner of the whole event. The other condition was to watch matches in real time on the official broadcast.
On Friday of the IEM Katowice Major 2019 we decided to spend the break between the quarterfinals (the devout FaZe fan returned to support his favourites, which was less than happy news for us) strolling through the sellers and smaller events in the Expo. In the entrance hall of IEM EXPO in the Katowice’s International Congress Centre located in the neighbouring building we met and had a quick chat with deputy chairman of esports store and organisation known as Team Kinguin. He told us about how it is to run a professional org and invited us for a tour of their then-newly-build gaming “resort” called “Esports Performance Center”. It was hotel-like building in Warsaw that has a capacity of up to eight teams of five plus coach to make their bootcamp there, full of gaming rooms and gear, as well as gym and massage room . Sadly, Kinguin disbanded their CS squad two months later and that guy departed elsewhere, making us scrap the concept of visiting the EPC, which eventually ceased operating few days before I published this post. But there was another man in charge present on Expo that day. Although we couldn’t spot him, probably because he stayed in the VIP area, we learned in the TV news that then Poland’s PM Mateusz Morawiecki was present on the 2019 IEM Katowice. It felt strange to know we were not too far from the prime minister and that he might have been interested in esports, given the crowd was in majority made of teenagers & youth.
The Grand Final saw a quick victory of Astralis, as the Danes were in the peak of their dominance, but at least the showmatch provided good emotions. This time it was in the form of two rounds in the then-newly-added battle royale mode called “Danger Zone”. In nine teams of two, the casters, professional female players participating in the supporting women tournament, commentators, professional players who didn’t make it to the playoffs and one Polish duo among them competed for having their nicknames put into a special graffiti on the Danger Zone’s first map, commemorating their win in that showmatch. The results were determied via a special points system counting the placement (more valued) and eliminations (less valued). After the first round the Poles (Damian “Furlan” Kisłowski & Dominik “GruBy” Świderski) were third in the standings, leaving us hoping they would win, which they did! It took some time to count the results, but when the news came to the Spodek, the crowd shouted with joy. Furlan and GruBy got their graffiti on the map about a month later.
After the tournament was cancelled in 2020 and held without fans in 2021 due to the pandemic, we longed for returning to watching CS live in Katowice on the next occasion. The 2022 IEM Katowice was having the worst atmosphere because of two reasons - 1) there was no Expo or shopping stations below the stands thanks to COVID restrictions, and more importantly 2) the day before the playoffs started Russian full-scale invasion of Ukraine began. I don’t remember much from that edition, as everybody’s thoughts were far from gaming in Katowice, which is why none of us seized the opportunity to take a photo with Jarosław “pashabiceps” Jarząbkowski when he was walking through the stand. Last and this year’s IEM we sadly had to skip due to busy schedules or other opting for going skiing instead.
That’s all for today. See you in my other works.
Max
W poprzednim poście powiedziałem Wam, w jaki sposób zacząłem obserwować profesjonalną scenę CSa i moje wspomnienia z Majora PGL w Krakowie. Podejmijmy opowieść z miejsca, w którym ją przerwałem (do tytułowej opowieści przejdę nieco później)…
Po zakończeniu turnieju w Krakowie byłem wkręcony w granie i oglądanie CS:GO. Majorowe doświadczenie przypadło mi do gustu tak bardzo, że marzyłem o wybraniu się na kolejnym w Bostonie, ale koszty i grafiki pozostałych uniemożliwiły wyjazd. W zamian pojawiła się inna (lecz znacząco mniejsza) szansa. W styczniu 2018 centrum handlowe, którego tata był dyrektorem, zostało głównym sponsorem niewielkiego turnieju zorganizowanego przez pobliski park technologiczny na jego terenie. Był on rozgrywany online w systemie pucharowym, a jedynie ćwierćfinały i dalsze mecze były grane jako pojedynki LAN-owe. Ze względu na małą pulę nagród w turnieju uczestniczyły tylko drużyny półprofesjonalne i amatorskie, a to dlatego, że jego organizacja była dużym krokiem w nieznane tak dla parku technologicznego, jak i galerii handlowej. Tata został zaproszony do oglądania rywalizacji na żywo i obserwacji magii kulis. Zapytał w domu, kto byłby chętny pojechać, a ja byłem jedynym zainteresowanym, przez co była to wyprawa we dwóch.
LANowa część turnieju miała miejsce w małym biurze w Kieleckim Parku Technologicznym. W sali konferencyjnej znajdowały się dwa rozległe stoły z pięcioma komputerami na każdym z nich dla zespołów grających swe mecze, podczas gdy pozostałe części pomieszczenia przeznaczono na reżyserkę i oddzieloną ścianką medialną przestrzeń do przeprowadzania wywiadów z zawodnikami. Oprócz tego były tam jeszcze trzy pokoje - kuchnia służyła za szatnię dla graczy, a dwa pozostałe pomieszczenia biurowe były kolejno pokojem gier z BeatSaberem na pececie i konsolą, oraz wystawą pełną starych telewizorów, konsol i komputerów (nie wszystkie działały). Spędziłem tamto popołudnie i wieczór grając i oglądając gry, siedząc obok głównego prowadzącego streama z wydarzenia. Było to wspaniałe doświadczenie, zobaczyć jak nawet małe turnieje wymagają ogromu przygotowań i sprzętu do transmitowania w dobrej jakości. Turniej został wygrany przez GROMClan, który pokonał Vex. e-Sport 3-2, a tata został poproszony o wręczenie trofeum wraz z główną nagrodą - czekiem na 3000 złotych dla zwycięzców i drugiego na 1500 zł dla finalistów. MVP turnieju otrzymał oddzielny czek na 500 zł. Niektórzy z uczestników finału po kilku latach przebili się do poziomu pozwalającego na zawodowe granie w CSa.
Dwa miesiące później udaliśmy się po raz pierwszy na IEM w Katowicach. Wraz z tatą i Antkiem kupiliśmy bilety na ćwierćfinały w piątek i wielki finał w niedzielę, zostawiając w sobotę miejsce na rodzinne spotkanie z okazji urodzin i imienin dziadka w Dębicy. Zdecydowaliśmy się na bilety Early Access bez przypisanych miejsc (ich rezerwacje były dostępne tylko dla kupujących miejsca w strefie VIP). Intel Extreme Masters Season [nr edycji] World Championship (turniej finałowy) odbywa się w stolicy Górnego Śląska od 2013, goszcząc rozgrywki w słynnym katowickim Spodku.
A teraz nadszedł czas na tytułową opowieść, którą pierwotnie pokrótce opisałem komentując ten newsletter Jamesa Breakwella:
Ta Twoja opowieść przypomniała mi o mojej pierwszej wyprawie wraz z tatą i młodszym bratem na IEM Katowice - największe wydarzenie e-sportowe w Polsce, goszczące wielkoformatowe turnieje w różnych grach, a ponadto expo z grami i sprzętem komputerowym. To było w marcu 2018, a my mieliśmy bilety wcześniejszego wstępu na piątek i niedzielę (w sobotę musieliśmy być na rodzinnym spotkaniu) z dostępem do miejsc na widowni turnieju CS:GO w Spodku, jak również ze wstępem na IEM EXPO, gdzie znajdowały się sceny z pomniejszymi turniejami, stoiska producentów akcesoriów komputerowych i stanowiska z pecetami i konsolami do pogrania sobie przez uczestników. W piątek obejrzeliśmy sobie play-offy w Spodku i pokręciliśmy się po EXPO, gdzie mój brat wygrał kilka gier PvP w CS:GO i wszyscy zgłosiliśmy się do turnieju giveaway’owego na stoisku Razera, co odbyło się przez wpisanie imienia i nazwiska na karcie oraz wrzucenia jej do urny, tak aby w niedzielę oni mogli wylosować uczestników quizu, który wyłonić miał zwycięzców ich akcesoriów do grania. Kiedy wróciliśmy tam w niedzielę ogłoszono, że odbędzie się pięć quizowych pojedynków po trzy rundy pytań dotyczących marki Razer i esportu, pomiędzy dwoma osobami wyłonionymi przez losowanie. W piątej z nich zostałem wybrany i walczyłem o Razerową torbę na laptopa, którą wygrałem po minimalnym pokonaniu mojego przeciwnika w dodatkowym pytaniu. Początkowo byłem nieco rozczarowany, mając nadzieję wygrać sprzęt komputerowy, ale biorąc pod uwagę, że torba była warta sporo pieniędzy i służy mi do dziś, jestem szczęśliwy ze sposobu jej pozyskania.
Gdy opowiadałem o tym Luke’owi, mojemu ówczesnemu prowadzącemu dodatkowe zajęcia z angielskiego, źle wymówiłem nazwę marki, przez co myślał, że wygrałem torbę pełną golarek. Długo i mocno się z tego uśmialiśmy.
Jednyne, o czym zapomniałem powiedzieć przy komentowaniu na
Exploding Unicorn by James Breakwell
to, że dodatkowe pytanie dotyczyło kreskówek z lat 90. i dwutysięcnych. Jeśli chodzi o mojego przeciwnika, to on dostał kilka zestawów balonów-klaskaczy, które rozdał, rzucając je w tłum.
Na naszym pierwszym IEMie widzieliśmy kilku niezwykłych, dobrze bawiących się ludzi. Pamiętam, że był tam ten jeden gość, który był zagorzałym fanem FaZeClanu. Siedział w ostatnim rzędzie sektora VIP i przez większość meczów tej drużyny odwracał się do tyłu, by dyrygować skandowaniem wsparcia dla swoich ulubieńców. Zarządził ludzi po swojej lewej stronie, by krzyczeli “FaZe”, a tych po swojej prawej “Clan”, na jego wskazanie ręką. Nie braliśmy w tym udziału, nie chcąc, by ktokolwiek narzucał nam, komu mamy kibicować. Innym był cosplayer, który udawał bliskowschodniego terrorystę, lecz jego strój był, no cóż, co najwyżej kiepski.
Finał tego turnieju był jednym z najlepszych starć w historii CSa, pomiędzy FaZe Clan i Fnatic. Rozegrano wszystkie pięć map w meczu Bo5, zmuszając nas do wyjścia przed początkiem czwartej mapy, bowiem następnego dnia miałem konkurs kuratoryjny z historii. Wróciliśmy do domu około północy, a spać poszedłem w okolicach pierwszej w nocy, po zobaczeniu Szwedów z Fnatic podnoszących puchar. Konkurs historyczny poszedł mi średnio (zabrakło mi punktów do zostania laureatem, osiągając jedynie status finalisty), ale po czasie nie sądzę, żebym mógł wtedy wydobyć z siebie więcej wiedzy, niż to zrobiłem, nawet śpiąc w normalnych okolicznościach. Uczyłem się codziennie po wiele godzin odkąd tylko dowiedziałem się, że przeszedłem etap rejonowy, a usłyszałem że przez ostatnie kilka godzin przed finałem powinienem się zrelaksować, więc właśnie to zrobiłem.
Następnym wydarzeniem, na które wzięliśmy bilety, były play-offowe finały Polskiej Ligi Esportowej, które odbyły się w Targach Kielce. Było ono znacznie mniejsze niż turniej w Katowice, ale nadal dość duże dla polskiej sceny CSa. Pojedynki w systemie pucharowym podzielono na cały weekend w czerwcu 2018 - dwa półfinały w sobotę 23 czerwca, mecz o 3 miejsce i finał w niedzielę 24 czerwca. Scena i krzesła dla publiki były w hali, podczas gdy expo ze stanowiskami producentów sprzętu do gier i stanowiska z konsolami dla odwiedzających do grania były w dużym wewnętrznym korytarzu oddzielającym ją od kolejnej hali z finałami League of Legends. Najbardziej zdumiał mnie brak ochrony czy stewardów, bowiem jedynie pas pustej przestrzeni oddzielał tłum od graczy.
Finałowy mecz best of 3 pomiędzy Tomorrow.gg i AGO Esports rozegrano wieczorem i trwał przez długi czas. Nie był to pożądany przez nas obrót wydarzeń, gdyż następnego dnia Antek i ja wyjeżdżaliśmy na wyjazd w góry, ale w jakiś sposób daliśmy radę wrócić do domu by nieco się przespać i zdążyć na czas na autobus kolejnego ranka. Mecz skończyłby się szybciej, ale Tomorrow.gg przegrało 11 rund meczowych, zwyciężając w ostatniej przed koniecznością dogrywki. Gdy grano pierwszy punkt meczowy, wszyscy przedstawiciele mediów i realizacja transmisji podeszła, by streamować reakcję Tomorrow.gg na zwycięstwo, pomimo wciąż nierozstrzygniętego meczu. W jakiś sposób Antek też się tam przemknął i już miał obserwować radość zwycięstwa z najbliższej możliwej odległości, ale nie było mu to dane, gdyż zablokował widok kamery i został nieco okrzyczany przez operatora.
Z tatą i Antkiem byliśmy na IEMie po raz drugi w 2019 i trzeci w 2022, w obu przypadkach również kupując bilety wcześniejszego wstępu na piątek i niedzielę, pamiętając jednocześnie o planowaniu formuły weekendu Katowice-Dębica-Katowice. W 2019 IEM był jednocześnie Majorem, podnosząc rangę wydarzenia. Był to pierwszy raz, gdy wziąłem udział w Pick ‘Em Challenge - konkurencji typowania kto przejdzie do fazy grupowej, do play-offów, a w końcu kto wygra cały turniej. Drugim warunkiem było oglądanie meczów w czasie rzeczywistym na oficjalnym streamie.
W piątek IEM Katowice Major 2019 postanowiliśmy spędzić przerwę między ćwierćfinałami (wierny fan FaZe wrócił, by wspierać ulubieńców, co nie było dla nas najmilszą wiadomością) wałęsając się pomiędzy sprzedawcami i pomniejszymi wydarzeniami na EXPO. W holu wejściowym IEM EXPO w Międzynarodowym Centrum Kongresowym w Katowicach, mieszczącym się w sąsiednim budynku, spotkaliśmy i krótko porozmawialiśmy z zastępcą prezesa organizacji i sklepu esportowego znanego jako Team Kinguin. Opowiedział nam o tym, jak to jest zarządzać profesjonalną drużyną i zaprosił nas na tour po ich wtedy dopiero-co-zbudowanym “ośrodku” dla graczy, zwanym “Esports Performance Center”. Był to budynek hotelopodobny w Warszawie mogący pomieścić do ośmiu pięcioosobowych zespołów z trenerem na bootcampie, pełen pokoi gamingowych i sprzętu, jak również siłowni i pokoju masażu. Niestety, Kinguin rozwiązał ich skład CSa dwa miesiące później a tamten człowiek odszedł gdzieś indziej, powodując porzucenie przez nas planu wizyty w EPC, które ostatecznie zakończyło działalność na kilka dni przed publikacją tego postu. Lecz tamtego dnia Expo odwiedził inny wpływowy człowiek. Chociaż nie mogliśmy go zobaczyć, ponieważ najpewniej pozostał w przestrzeni VIP, dowiedzieliśmy się z wiadomości telewizyjnych, że ówczesny premier Polski Mateusz Morawiecki był obecny na IEM Katowice 2019. Dziwną dla nas była wiedza, że byliśmy blisko premiera i że interesował się on esportem, zwłaszcza że widownia składała się przede wszystkim z nastolatków i młodzieży.
Finał był szybkim zwycięstwem Astralis, Duńczycy byli wtedy w szczycie swojej dominacji, ale przynajmniej showmatch dostarczył dobrych emocji. Tym razem był on w formie dwu rund we wtedy nowo dodanym trybie battle royale, nazwanym “Danger Zone”. W dziewięciu parach komentatorzy, zawodowe graczki uczestniczące w towarzyszącym turnieju kobiet, casterzy, zawodnicy nieuczestniczący w play-offach wraz z jednym polskim duetem pośród nich zmagali się o umieszczenie ich nicków w specjalnym graffiti na pierwszej mapie Danger Zone’a, upamiętniającym ich zwycięstwo w pojedynku pokazowym. Rezulaty były ustalane w oparciu o specjalny system punktowy liczący zajętą lokatę (bardziej wartościową) i eliminacje (mniej wartościowe). Po pierwszej rundzie Polacy (Damian “Furlan” Kisłowski i Dominik “GruBy” Świderski) byli trzeci w tabeli, wzbudzając w nas nadzieję na ich wygraną, która się wydarzyła! Zliczenie wyników zajęło troche czasu, lecz gdy wieść dotarła do Spodka, publiczność wydała okrzyki radości. Furlan i GruBy dostali swoje graffiti na mapie około miesiąc później.
Po odwołaniu turnieju w 2020 i przeprowadzeniu go bez udziału publiczności w 2021 z powodu pandemii, tęskniliśmy za powrotem do oglądania CSa na żywo w Katowicach przy następnej okazji. IEM Katowice 2022 miał najgorszą atmosferę z dwóch powodów - 1) nie było EXPO ani stanowisk sklepów pod trybunami przez obostrzenia Covidowe, a co ważniejsze 2) dzień przed początkiem play-offów rozpoczęła się pełnoskalowa inwazja Rosji na Ukrainę. Nie pamiętam zbyt wiele z tamtej edycji, jako ze wszyscy byli myślami daleko od grania w Katowicach, przez co nie skorzystaliśmy z okazji do zrobienia sobie zdjęcia Jarosławem “pashabicepsem” Jarząbkowskim, kiedy ten szedł przez naszą trybunę. Zeszło- i tegoroczny IEM niestety musieliśmy opuścić ze względu na pełne terminarze lub niektórych wolący zamiast tego pojechać na narty.